Wyświetlenie artykułów z etykietą: Nasza historia

17 lutego odbędą się uroczystości związane z 162. rocznicą Bitwy Miechowskiej. Harmonogram uroczystości znajduje się na plakacie.

Urząd Gminy i Miasta w Miechowie informuje o możliwości wystąpienia utrudnień w ruchu kołowym na drogach wlotowych do Rynku, jezdni wokół Rynku i ul. Piłsudskiego w godzinach od 11:15-12:15.

Jednocześnie informuje, że w dniu 17.02.2025 r. o godzinie 11:40 Przystanek „Warszawska-Bazylika” nie będzie obsługiwany przez komunikację miejską (linia Z). Pozostałe godziny i przystanki zgodne z obowiązującym w tym dniu rozkładem jazdy.

Trwają prace na piętrze zabudowań poklasztornych, przy Bazylice Grobu Bożego w Miechowie. Realizację tej inwestycji umożliwia pozyskane przez Gminę Miechów dofinansowanie z Rządowego Programu Odbudowy Zabytków w wysokości 3,43 mln zł. Udział samorządu to 2% wartości projektu.

W ramach zadania zaplanowano m.in.: odtworzenie ścian wewnętrznych II piętra części zachodniej budynku pustek klasztornych, rozdzielających dawne cele zakonne, wzmocnienie sklepień, wykonanie konstrukcji podłogi drewnianej oraz ułożenie kamiennych płytek polerowanych.

Odnowiona przestrzeń klasztorna będzie mogła być wykorzystywana zarówno do organizacji wydarzeń religijnych, jak i kulturalnych czy społecznych.

(fot.: UGiM w Miechowie)

27 stycznia, w Międzynarodowym Dniu Pamięci o Ofiarach Holokaustu, społeczeństwo Wolbromia uczciło pamięć Żydów pomordowanych w 1942 r. w pobliskich lasach, składając wiązanki kwiatów i zapalając znicze na ich grobach. Obecni byli przedstawiciele samorządu, z burmistrzem Radosławem Kusiem na czele, radni Rady Miejskiej, delegacja Zespołu Szkół z dyrektorem Piotrem Grojcem, podopieczni OREW w Wolbromiu z dyrektor Ewą Rosiek, a także Maciej Korkuć – naczelnik Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN w Krakowie i Marcin Przewoźniak – zastępca dyrektora Wydziału Rewaloryzacji Zabytków Krakowa i Dziedzictwa Narodowego Małopolskiego Urzędu Wojewódzkiego.

* * *

"Zapomniane ofiary" hitleryzmu

Dzień 27 stycznia 2025 roku jest obchodzony jako Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu. Tę datę wybrano nieprzypadkowo, bo właśnie 27 stycznia przypada rocznica wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau, czyli największego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady. W 2025 roku mija dokładnie 80 lat od tego wydarzenia. Tysiące osób, w tym wiele oficjalnych delegacji państwowych na wysokim szczeblu, będzie obchodzić tę rocznicę.

Obchody tej rocznicy mają pomóc w budowaniu świadomości społecznej o Holokauście i w oficjalnym upamiętnieniu wszystkich ofiar hitlerowskiego reżimu. Zalicza się do nich 6 milionów Żydów i miliony innych ludzi, w tym Polaków, Romów i Sinti, homoseksualistów oraz osoby z niepełnosprawnościami.

Jedną z grup ofiar wspominanych podczas obchodów 80 rocznicy wyzwolenia Auschwitz i Międzynarodowego Dnia Pamięci są Świadkowie Jehowy, którzy byli jedyną grupą chrześcijan oznaczaną oddzielnym symbolem – fioletowym trójkątem. W swojej książce, była więźniarka Auschwitz, Anna Pawełczyńska napisała o nich:

„W skali ogromnej społeczności Oświęcimia Świadkowie Jehowy stanowili maleńką, niepozorną grupkę (...). Tym niemniej ich kolor winkla zaznaczył się w obozie w sposób tak wyraźny, że mała liczba nie oddaje faktycznej siły tej grupy. Była to grupa więźniów – stanowiąca zwartą siłę ideologiczną, która wygrała swą walkę z hitleryzmem”.

Z kolei profesor Detlef Garbe, były dyrektor Miejsca Pamięci Obozu Koncentracyjnego Neuengamme, na temat tej grupy osadzonych powiedział:

„Świadkowie Jehowy, którzy byli poddawani bezlitosnym prześladowaniom za rządów Trzeciej Rzeszy, należą do tak zwanych zapomnianych ofiar hitleryzmu. Przez dziesięciolecia byli pomijani (…), mimo że spora liczba Świadków Jehowy cierpiała prześladowania i poniosła śmierć”.

Dlaczego Świadkowie Jehowy byli prześladowani? Ponieważ będąc wierni sumieniu wykształconemu na Biblii, nie chcieli brać broni do ręki, nie zgadzali się z nazistowską ideologią nienawiści, odmawiając pozdrowienia „Heil Hitler” oraz udziału w aktach rasizmu, ksenofobii i przemocy. Ryszard Jabłoński, rzecznik Świadków Jehowy, wyjaśnił:

„W czasach Trzeciej Rzeszy, Świadków Jehowy prześladowano wyłącznie ze względu na przekonania religijne. Co istotne hitlerowcy dawali im możliwość wyboru i wyjścia na wolność, ale pod warunkiem, że na piśmie wyrzekną się swojej wiary i poprą nazistowski reżim. Oni jednak odważnie trzymali się chrześcijańskich wartości – zachowywali lojalność wobec Boga i okazywali miłość innym ludziom”.

Według danych Miejsca Pamięci i Muzeum Auschwitz-Birkenau, Świadkowie Jehowy znajdowali się wśród pierwszych więźniów obozu. Co najmniej 35% z setek osadzonych Świadków zginęło. Na stronie internetowej Auschwitz.org można przeczytać: „Oprócz krótkich wzmianek, literatura dotycząca historii obozu koncentracyjnego Auschwitz nie uwzględnia Świadków Jehowy (w rejestrach obozowych określanych jako Badacze Pisma Świętego), którzy trafili do obozu z powodu swoich przekonań religijnych. Ci więźniowie zasługują na bliższą uwagę ze względu na sposób, w jaki zachowali się podczas pobytu w warunkach obozowych, trzymając się swoich zasad moralnych”.

Nazistowskie prześladowania Świadków Jehowy w liczbach:

Około 13 400 spośród 35 000 Świadków Jehowy żyjących w okupowanej Europie padło ofiarą nazistowskich prześladowań.

Jakieś 11 300 Świadków było aresztowanych.

Około 4 200 Świadków zostało wysłanych do obozów koncentracyjnych.

Ponad 1 250 ofiar nazistowskich prześladowań to niepełnoletnie dzieci Świadków Jehowy.

Nazistowskie władze odebrały około 600 dzieci rodzicom, którzy byli Świadkami Jehowy.

Co najmniej 72 Świadków Jehowy poddano eutanazji.

Co najmniej 548 Świadków, w tym nieletnich, stracono lub celowo uśmiercono.

W sumie w wyniku prześladowań nazistów życie straciło około 1600 Świadków Jehowy.

Świadkowie Jehowy dzisiaj

Świadkowie Jehowy w Polsce i na świecie wkładają wysiłki, by budować społeczną świadomość na temat tego krytycznego okresu w historii ludzkości jakim był czas Holocaustu i jego wpływu na prawa człowieka oraz przekazywać relacje naocznych świadków, które dowodzą wiary i niezłomności w obliczu nieludzkiego traktowania przez reżim nazistowski. W oficjalnym serwisie internetowym Świadków Jehowy – JW.ORG można znaleźć między innymi takie publikacje:

- Dlaczego Bóg dopuścił do Holokaustu?

- Co spotkało Świadków Jehowy podczas Holokaustu i w obozach koncentracyjnych?

- Niezłomni w obliczu sprzeciwu – Świadkowie Jehowy a hitleryzm (FILM)

- Fioletowe trójkąty – historia rodziny Kusserow (FILM)

Miechowskie Towarzystwo 1163 Roku oraz Muzeum Ziemi Miechowskiej zapraszają na otwarcie wystawy planszowej „1934 – Miechów na szlaku kolejowym. 90 lat istnienia dworca kolejowego w Miechowie oraz linii kolejowej” w dniu 29 listopada 2024 r.

Wydarzenie będzie miało dwuczęściowy charakter. Pierwsza część – uroczyste otwarcie ekspozycji planszowej odbędzie się w przejściu na perony dworca kolejowego w Miechowie i rozpocznie o godzinie 16:00. Część druga, ciekawy wykład tematyczny, będzie miała miejsce w Domu Generała – siedzibie Muzeum Ziemi Miechowskiej przy ul. Warszawskiej 1 i rozpocznie się o godzinie 17:00.

Ekspozycja planszowa opowiada o okolicznościach powstania odcinka kolei na trasie Kraków – Miechów, jej znaczeniu na linii Kraków – Warszawa oraz oddziaływaniu, jakie miało to bezpośrednie połączenie dla całego powiatu miechowskiego – zarówno w okresie międzywojennym, jak i w dekadach późniejszych.

Na planszach zaprezentowanych zostanie wiele ciekawostek oraz archiwalnych fotografii pochodzących ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, a także mieszkańców Miechowa i okolic, którzy po raz kolejny chętnie odpowiedzieli na apel muzealników i podzielili się posiadanymi dokumentami, znacznie przyczyniając się do urozmaicenia i wzbogacenia ekspozycji.

Projekt zrealizowano przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego.

Miechowska Bazylika Grobu Bożego jest miejscem niezwykłym, bowiem to właśnie w niej znajduje się dokładna replika Grobu Jezusa Chrystusa. Z tego też powodu od niepamiętnych czasów nasze miasto nazywane jest „Polską Jerozolimą”. To również u nas prężnie działa Zakon Rycerski Grobu Bożego w Jerozolimie, którego członkowie co dzień dbają o kultywowanie tajemnicy męki i śmierci Chrystusa. Jednym z najważniejszych świąt miechowskich Bożogrobców są tzw. Miechowskie Dni Jerozolimy, które skupiają wokół siebie wielu znamienitych gości zarówno z Polski, jak i całego Świata

Miechowskie Dni Jerozolimy to wydarzenie cykliczne, odbywające się co dwa lata. Są one jednym z najistotniejszych wydarzeń w kalendarzu naszego miasta, bowiem stanowią kluczowy element łączący nasz region z Ziemią Świętą, z którą Miechów związany jest nieodłącznie od 1163 roku. Wtedy to bowiem Jaksa Gryfita, ufundował budowę klasztoru, który był siedzibą, sprowadzonego do Miechowa, Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie. Na pamiątkę wiecznie żywego dziedzictwa obecni członkowie zakonu Bożogrobców kultywują pamięć oraz spełniają swoje zakonne powołanie, czego najwyższym świadectwem są właśnie Miechowskie Dni Jerozolimy.

Tegoroczna edycja wydarzenia rozpoczęła się w piątek 13 września. Wtedy to w Kaplicy Grobu Bożego odprawiona została uroczysta msza święta, która otwierała trzydniowe obchody. Poprowadził ją kard. Kazimierz Nycz, który jest ponadto Wielkim Przeorem Zwierzchnictwa Polskiego OESSH (Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie), dlatego też jego obecność świadczy o niezwykłej wadze wydarzenia. W nabożeństwie udział brał również biskup kielecki Jan Piotrowski. Tego dnia do naszego miasta przyjechał także kard. Fernando Filoni – Wielki Mistrz Zakonu Rycerzy Świętego Grobu Bożego, który spotkał się z uczestnikami VIII Miechowskich Dni Jerozolimy.

Następnego dnia wszyscy uczestnicy wydarzenia oraz zaproszeni goście zebrali się w budynku miechowskiego Kina „Gryf”, gdzie odbyło się uroczyste rozpoczęcie drugiego dnia obchodów Miechowskich Dni Jerozolimy. Jedną z osób, które brały udział w wydarzeniu, był naturalnie burmistrz Gminy i Miasta Miechów Dariusz Marczewski, który otworzył tę część uroczystości, wygłaszając do zebranych krótkie przemówienie.

- Miechowskie Dni Jerozolimy od 2010 roku na stałe wpisały się w kalendarz lokalnych wydarzeń historyczno - kulturalnych. Stanowią ważny łącznik między Ziemią Świętą a Polską. Promują także najważniejsze dla świata chrześcijańskiego miejsca, w tym również Polską Jerozolimę – jak określany jest Miechów ze swoim Sanktuarium Grobu Bożego. To tu przez ponad 650 lat znajdowała się siedziba Zakonu Kanoników Regularnych Stróżów Świętego Grobu Pańskiego w Jerozolimie, a w 2010 roku w budynku zabudowań poklasztornych została ustanowiona stała siedziba Zwierzchnictwa w Polsce Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. To również w Miechowie znajduje się najstarsza replika Grobu Bożego, pochodząca z początku XVI wieku, która od wieków jest celem pielgrzymek. […]. Podczas dzisiejszych i niedzielnych uroczystości ponownie będziemy mogli lepiej poznać historię Miechowa, dziedzictwa Bożogrobców oraz jego znaczenie dla polskiej i europejskiej kultury. […].

Aby podkreślić, iż kultura i dziedzictwo naszego miasta jest równie istotnym elementem VIII Miechowskich Dni Jerozolimy, organizatorzy przygotowali dla zebranych akcent muzyczno - taneczny w wykonaniu Zespołu Pieśni i Tańca „Miechowiacy”.

W ramach wydarzenia każdej edycji organizowany jest także konkurs historyczny „Związki Ziemi Miechowskiej z Jerozolimą”, którego laureaci są nagradzani podczas Miechowskich Dni Jerozolimy. Tak było i tym razem. Konkurs przeprowadzony został w dwóch kategoriach, a oto jego laureaci:

W kategorii szkół podstawowych:

I miejsce – Kacper Mruk (SP nr 2 w Miechowie)

II miejsce – Marcel Żaba (SP nr 1 w Miechowie)

III miejsce – Bartosz Miraszewski (SP w Jaksicach)

W kategorii szkół ponadpodstawowych:

I miejsce – Karina Poteralska (LO Miechów)

II miejsce – Aleksander Doniecki (LO Miechów)

III miejsce – Lena Obtułowicz (LO Miechów)

Tematem przewodnim sobotniego spotkania była obecna sytuacja chrześcijan w Ziemi Świętej, w obliczu obecnych światowych konfliktów, których uczestnikiem jest Izrael. O tych zagadnieniach szerzej mówili: kard. Fernando Filoni oraz o. Francesco Patton (Kustosz Ziemi Świętej), którzy jak mało kto znają doskonale realia panujące obecnie wśród chrześcijan, zamieszkujących rejon najważniejszy dla naszej religii. Zebrani mogli także obejrzeć film „O chrześcijańskich korzeniach Polski”, który przedstawiał m.in. historię Jaksy Gryfity oraz miechowskiej Bazyliki Grobu Bożego.

Ten dzień bogaty był w wiele wydarzeń towarzyszących, czego najlepszym przykładem był koncert Filharmonii Krakowskiej im. Karola Szymanowskiego, odbywający się w bazylice w godzinach popołudniowych. Artyści, którzy stali się również aktywnymi uczestnikami VIII Miechowskich Dni Jerozolimy, zaprezentowali zebranym swój bogaty repertuar sakralny, na czele z najsłynniejszą pieśnią żałobną – Stabat Mater. Po zakończeniu koncertu odbyła się uroczysta msza święta pod przewodnictwem kard. Filoniego, zakończyła sobotnie obchody Miechowskich Dni Jerozolimy.

Niedziela, jako dzień szczególny w życiu każdego chrześcijanina, skupiała się wokół miechowskiej bazyliki. W godzinach popołudniowych z północnego dziedzińca wyruszył uroczysty ingres, złożony z: Dam i Kawalerów Zakonu Bożogrobców, duchownych, przedstawicieli samorządu, orkiestry dętej oraz pocztów sztandarowych zaproszonych instytucji. Ingres poprowadził przedstawiciel organizatorów, a jednocześnie komandor Zakonu Bożogrobców Stanisław Osmenda. Uroczysty korowód przeszedł ulicami rynku, aby na koniec wejść do wnętrza Bazyliki Grobu Bożego. Tam odbyło się nabożeństwo pod przewodnictwem o. Francesco Pattona. Tradycyjnie po zakończeniu mszy uczestnicy udali się w procesji do kaplicy Grobu Bożego, gdzie wspólnie modlili się o pokój w Ziemi Świętej.

Igor Szarek

(fot.: UGiM w Miechowie)

Zgromadzenie Sióstr Klarysek Kapucynek z Przasnysza poszukuje potomków rodziny błogosławionej s. Marii Teresy Kowalskiej (imię świeckie Mieczysława) – męczennicy obozu koncentracyjnego w Działdowie, beatyfikowanej przez Jana Pawła II w gronie 108. męczenników II wojny światowej.

Mieczysława Kowalska urodziła się w dniu 19 września 1902 roku w Warszawie jako najstarsze dziecko Adama Józefa Kowalskiego i Walerii Konstancji z Brzezińskich. Ojciec Adam Józef Kowalski urodził się 24.12.1871 r. w miejscowości Górka Kościejowska na terenie parafii św. Piotra i Pawła w Racławicach Miechowskich.

Rodzina zamieszkiwała w Warszawie przy ul. Żelaznej nr 1542. Chrzest Mieczysławy odbył się 5 października 1902 roku w kościele p.w. Wszystkich Świętych przy pl. Grzybowskim. Z relacji samej Błogosławionej wiadomo, że część rodziny – ojciec Adam i siostra Czesława, na początku lat dwudziestych wyjechała do ZSRR, a część pozostała w Warszawie. Mieczysława Kowalska - s. Maria Teresa od Dzieciątka Jezus całe swoje życie zakonne związała z przasnyskim klasztorem, skąd po aresztowaniu wspólnoty w dniu 2 kwietnia 1941 roku została osadzona w działdowskim obozie. Warunki internowania i przebyta gruźlica przyczyniły się do jej śmierci 25 lipca 1941 roku. S. Maria Teresa ofiarowała swe życie Bogu w intencji uwolnienia pozostałych sióstr, co rzeczywiście nastąpiło 7 sierpnia 1941 roku, gdy cała wspólnota została wywieziona z obozu w okolice Suchowoli, gdzie siostry spędziły okres wojny.

Poszukiwania członków rodziny Błogosławionej związane są z rozpoczętymi w tym roku pracami Instytutu Pamięci Narodowej mającymi na celu identyfikację ofiar obozu w Działdowie (KL Soldau) metodą badań genetycznych. Zgromadzenie liczy na odnalezienie szczątków Błogosławionej, w tym celu siostry proszą o kontakt wszystkich, którzy mogliby pomóc w odnalezieniu żyjących członków rodziny Kowalskich.

Kontakt ze zgromadzeniem

Mniszki Klaryski Kapucynki ul. J.Piłsudskiego 48

06-300 Przasnysz

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

lub poprzez stronę: www.klaryskikapucynki.pl

Rzeźba bohaterskiego szewca na wolbromskim rynku w tym roku obchodzić będzie setną rocznicę odsłonięcia. Z tej okazji władze samorządowe, przychylając się do wniosku Cechu Rzemiosł Różnych, zdecydowały o renowacji całego pomnika oraz uporządkowania jego otoczenia. Całość prac kosztować ma ok. 160 tys. zł.

Część kosztów pierwszego etapu przedsięwzięcia, które oszacowano na ponad 60 tys. zł, pokryje dotacja Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego. W ramach konkursu „Małopolska Pamięta – zachowanie miejsc pamięci historycznej” Gmina Wolbrom otrzyma wsparcie w wysokości 14.250 zł, które pomoże sfinansować prace konserwatorskie, restauratorskie oraz budowlane. W harmonogramie uwzględniono takie czynności, jak: oczyszczenie powierzchni rzeźby, uzupełnienie ubytków, impregnację, hydrofobizację (zapobieganie wnikaniu wody w głąb struktury materiałów) oraz scalenie kolorystyczne.

W ramach drugiego etapu, który zakończyć się ma 31 maja 2024 roku, przewidziano: czyszczenie, impregnację, uzupełnienia ubytków oraz zabezpieczenie przed wnikaniem wilgoci cokołu pomnika, przywrócenie oryginalnej formy orła na cokole, wykonanie nowych stopni z piaskowca oraz montaż metalowego ogrodzenia. Także w przypadku prac ujętych w drugim etapie przedsięwzięcia gmina będzie starać się o pozyskanie wsparcia finansowego ze źródeł zewnętrznych.

Na realizację obydwu etapów burmistrz podpisał umowę z firmą Bartosza Kruka z Bilczy (gmina Morawica). Prace prowadzone są z uwzględnieniem zaleceń Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

O ile dzieje Przeboju Wolbrom są dobrze udokumentowane, wyszły na jego temat 4 książki w przeciągu 25 lat, to nie została dotąd utrwalona historia sportu we wsiach gmin: Wolbrom i Trzyciąż. Zachowało się niewiele źródeł pisanych na ten temat, a sporo wiadomości udało się pozyskać jedynie ze wspomnień.

Przed 1945 rokiem

Przed II wojną światową działalności sportowej na wsiach obecnej Gminy Wolbrom nie odnotowano. Nie było tam boisk, a ówczesne władze nie planowały rozwoju bazy sportowej na wsi. Jedyną aktywnością fizyczną były ćwiczenia Ochotniczych Straży Pożarnych. W czasie II wojny światowej Niemcy wydali zakaz zorganizowanego uprawiania sportu przez Polaków. Polska wieś walczyła o przeżycie, tym bardziej nikt wtedy tam nie myślał o sporcie.

W okresie PRL-u lata 1945-1989

Dopiero po zakończeniu wojny sport na podwolbromską wieś „przywieźli” uczniowie i młodzi robotnicy, którzy podjęli naukę lub pracę w miastach. Najpierw uprawiano gry ruchowe (klipa, świnica, wołany, zbijany, dwa ognie, berek) - często czynili to młodzi pastuszkowie pilnujący na łące krów czy gęsi. Z czasem jednak zaczęto grać w piłkę nożną i siatkówkę, budować społecznie boiska. W 1948 roku utworzono Radę Główną Sportu Wiejskiego. Jej terenowym odpowiednikiem była Powiatowa Rada Sportu Wiejskiego w Olkuszu istniejąca przy Zarządzie Powiatowym Związku „Samopomocy Chłopskiej”. W 1949 roku przyjęto nazwę Ludowe Zespoły Sportowe (LZS) dla drużyn sportowych na wsi, a 19.04.1952 r. utworzono Powiatowe Zrzeszenie LZS w Olkuszu zajmujące się sportem wiejskim w powiecie olkuskim. Ludowy Zespół Sportowy (LZS) nie miał osobowości prawnej, nie prowadził pełnej księgowości, a jego działanie normował regulamin. LZS-em kierował zarząd, na którego czele stał Przewodniczący. Drugą formą prawną był Ludowy Klub Sportowy (LKS). Miał osobowość prawną, prowadził pełną księgowość, a jego działanie regulował statut. LKS-em kierował zarząd, na którego czele stał prezes, działała też komisja rewizyjna. W tej formie działała jedynie LKS Jura Wolbrom.

Realia wiejskiego sportu nie były „różowe”. LZS-y otrzymywały ze struktur Zrzeszenia LZS fundusze i sprzęt sportowy, którego jednak zawsze brakowało. Dlatego we własnym zakresie wiejskie kluby zdobywały pieniądze na zakup sprzętu organizując zabawy ludowe. Każdy członek LZS płacił roczną składkę, która była jednocześnie ubezpieczeniem na czas zawodów sportowych. Sportowcy grali dla własnej satysfakcji, a działacze nie brali pieniędzy za swoją pracę, nierzadko jeszcze dokładając do ukochanego klubu. Największym problemem tamtych lat był transport na mecze i zawody. Pomimo to wybudowano pełnowymiarowe boiska piłkarskie w: Zarzeczu (2 kolejne lokalizacje), Gołaczewach-Nadmłyniu, Gołaczewach-Piaskach, Domaniewicach, Załężu, Wierzchowisku (de facto już na terenie Wolbromia), Wolbromiu (jedno na „Pompce” za torami kolejowymi zwane ironicznie Wembley lub rzadziej Quens Park Rangers i drugie przy SP nr 2). Boiska w Gołaczewach, Wierzchowisku i wolbromskie „Wembley” (dziś jest tam oczyszczalnia ścieków) po kilku lub kilkunastu latach przestały istnieć. Do powstania boiska w tamtych latach wystarczył w miarę równy kawałek łąki i wkopanie dwóch drewnianych bramek, dopiero w latach 70-tych wymienionych na stalowe. Boiska te nie miały żadnych szatni, piłkarze przebierali się „pod chmurką”. W Gołaczewach, Chełmie i Wierzchowisku koło tamtejszych szkół powstały też boiska do siatkówki.

W niedzielę, 13 sierpnia, na terenie Klasztoru Sióstr Norbertanek, będziemy mieli okazję uczestniczyć w rekonstrukcji BITWY POD IMBRAMOWICAMI 1863 roku.
W programie: rekonstrukcja Bitwy pod Imbramowicami z 15 sierpnia 1863 r. i cudowne uratowanie Klasztoru Norbertanek przed Kozakami z 16 sierpnia 1863 r., warsztaty dla dzieci, pokazy strojów z okresu Powstania Styczniowego, piknik i wiele atrakcji.

Początek o godz. 10:00.

Wstęp wolny!