Wszystko zaczęło się w bibliotece

Gość, który odwiedził ostatnio wolbromską bibliotekę, jest nam chyba wszystkim dobrze znany, jak znani są w lokalnym środowisku nauczyciele i wychowawcy. Ale o tym, że od młodości pisze wiersze, dowiedzieliśmy się chyba po raz pierwszy. Wiele z nich mogliśmy usłyszeć na spotkaniu autorskim 4 grudnia, kolejne można znaleźć w dwóch wydanych tomikach poezji.

- Cieszę się, że mogłam zrealizować swoje marzenie i kilka lat temu wydałam pierwszy tomik swoich wierszy, a ostatnio drugi – mówiła podczas spotkania w wolbromskiej bibliotece, od której – jak wspomina – wszystko się zaczęło.

- Jak już nauczyłam się czytać i uczęszczałam do Szkoły Podstawowej Nr 1 w Wolbromiu, moją pierwszą wychowawczynią była pani Helena Trzebińska i to ona wypożyczyła mi pierwszą książkę. I tak to się zaczęło – opowiadała. Z jej słów wynikało, że dość szybko stała się osobą wręcz uzależnioną od książek. Mama zapisała ją do biblioteki publicznej, która wtedy mieściła się na rogu ulic Krakowskiej i 29 Listopada. - Od tej pory byłam zakochana w książkach. Idąc ze szkoły, wstępowałam do biblioteki i czytałam. Najpierw baśnie, potem stopniowo coraz poważniejsze książki.

Swoje zainteresowanie poezją wiąże z wierszami Anny Skoczylas, które ją zainspirowały w 1980 roku i zaczęła, będąc wtedy w liceum, sama tworzyć. Niektóre z tych pierwszych prób znalazły się w tomiku pt. „Niebo mówi za mnie”, wydanym w 2020 roku. Kolejne powstawały z okazji szczególnych, przełomowych zdarzeń, których doświadczała.

- Jak się coś szczególnego w życiu wydarzyło, to sięgałam po długopis i układałam wiersz – wyjaśnia źródła swojej inspiracji. - Okazuje się, że ta poezja stała się dla mnie też swoistą autoterapią. Bo lubię opowiadać, dzielić się swoimi przeżyciami i tych moich przeżyć spisanych na kartkach trochę się uzbierało, więc pomyślałam, że po co mają się poniewierać w szufladzie i postanowiłam je wydać. Trochę dla dzieci, żeby miały pamiątkę od mamy, a jak się przy okazji spodobają większej liczbie osób, to będę się cieszyć – tak opisuje powstanie pierwszego tomiku, po którym przyszła kolej na drugi, a autorka zapowiada kolejne. Wyjawiła przy okazji swoje plany, w których są „Legendy Wolbromskie” – wierszowane opowieści związane z rodzinnym miejscem, adresowane do młodszych odbiorców. Jak zauważyła Maria Kantor, póki co nikt nie pokusił się by takie utwory napisać, a są one bardzo potrzebne, o czym przekonała się podczas pracy w placówkach oświatowych.

Przy okazji wspomina swoje lata spędzone w szkolnej ławce, które urozmaicane były różnymi formami aktywności – od chóru, prowadzonego przez Tadeusza Mąkę, przez harcerstwo i zespół „Tapio” – stworzony i kierowany przez obecną na spotkaniu Janinę Gajos, jej drugą wychowawczynię. Dla ówczesnych nastolatków, udział w tego typu zespołach był odskocznią od szarości życia w PRL-u, a w dłuższej perspektywie – inspiracją do aktywnego życia i własnej twórczości, jak w przypadku naszej bohaterki.

Jak sama mówi, stara się przekazywać w niej przemyślenia na tematy egzystencjalne, refleksje nad życiem, opisywać relacje międzyludzkie i wiele innych. - Żyjemy w czasach, gdy tematów jest mnóstwo wokół nas – mówi. Prowadząca spotkanie Agata Pabian pyta więc: jak tworzy?

- To jest różnie. Są wiersze, które od razu, z samego rana chcę napisać i okazuje się, że są całkiem niezłe. Czasem, to, co się dzieje prowokuje do sięgnięcia po długopis.

Tak było w przypadku pożaru katedry Notre-Dame. Czasami oglądany film, jakieś wydarzenie z życia, ale też przeżywanie pór roku, piękna przyrody daje inspiracje do przelania swych emocji na papier.

- Pierwsze wiersze, to było takie poszukiwanie siebie i zastanawianie się nad tym światem, który nas zadziwia. Wtedy jesteśmy prostolinijni, choć zaskakują nas sytuacje, z którymi nie możemy sobie poradzić. To były takie poszukiwania prawdy – jak to jest, dlaczego? Natomiast teraz nadal człowiek nie wie, jak to jest w tym życiu, choć jakieś doświadczenie przecież ma, jakieś wnioski wyciąga. Ja zawsze wiedziałam, co jest ważne, a co nie, co jest czarne, a co białe, ale wrzucona w ten świat nie zawsze mogłam sobie poradzić z odpowiedzią na pytanie: dlaczego ja tak robię? Należało znaleźć jakieś rozwiązanie i to pewnie jest w tych obecnych wierszach. Też tęsknota za przebytym czasem – poetka stara się opisać swą twórczość. Uważa, że możemy podzielić się swymi uczuciami z innymi osobami, ale czy ktoś ten dar przyjmie, nie zależy już od nas. - Jeśli ma podobne doświadczenie i odkryje je w wierszu, to jest to najlepsze, co może się poecie przydarzyć. Pisze się przecież po to, by to trafiło do drugiego człowieka, by pomóc mu poznać samego siebie, by mu pomóc – puentuje, ale zastrzega: nie są ta żadne recepty na życie, tylko skromne przemyślenia, którymi pragnie się dzielić.

I namawia innych do dzielenia się. Także wierszami. Okazuje się, że zainspirowała panie z naszej biblioteki do uruchomienia Punktu Wymiany Poezji. To akcja, która pozwala na dzielenie się swoją twórczością z innymi. „Przynieś swoje wiersze, zabierz utwory innych poetów i pozwól, by słowa połączyły nas w pasji do literatury. Dołącz do nas i twórzmy wspólnie przestrzeń pełną inspiracji i artystycznych emocji!” – mówią jej twórcy. Specjalna ramka zawisła już w głównej wypożyczalni. Jej opiekunką jest Justyna Krawczyk.

A więc – do dzieła!!!

* * *

Maria (Mariola) Kantor – ur. w 1965 roku, absolwentka Uniwersytetu Śląskiego (nauczanie początkowe) i Uniwersytetu Jagiellońskiego (studia podyplomowe z zakresu filologii polskiej). Pracuje jako nauczycielka, z zamiłowania humanistka, podróżniczka, miłośniczka muzyki, literatury, malarstwa, filmu i teatru. Jest autorką dwóch tomików wierszy: „Niebo mówi za mnie” z 2020 r. oraz „Rozpoznasz mnie po oczach” z roku 2024. Jej poezja znalazła się również w kilku antologiach: „Być poetą” i „Wierszem żyję” (red. i wyd. Ryszard Mierzejewski) oraz „Listy jesieni” (wyd. KryWaj). Jej twórczość publikowano w nieregularniku artystyczno - literackim Moja Przestrzeń Kultury, witrynie społeczno - kulturalnej Poeci w Sieci, Punkcie Wymiany Poezji PWP i w kilku innych grupach poetyckich. Można ją było usłyszeć podczas wieczorku poetyckiego w Radio Mbox, w Poetyckich Potyczkach w Kopkach z Górką, na spotkaniach autorskich organizowanych w domach kultury, w Domu Seniora, na Uniwersytecie Trzeciego Wieku oraz w bibliotece. Kocha ludzi, świat, przyrodę, zwierzęta i cieszy się, że może realizować swoją pasję.

„Jej wiersze to połączenie delikatności i mocy słów, które zmuszają do zatrzymania się i zastanowienia nad otaczającym nas światem”.

* * *

Punkt Wymiany Poezji

W Miejskiej Bibliotece Publicznej w Wolbromiu, z inicjatywy Marii Kantor zawisła ramka, która służy do dzielenia się poezją. Tak o tej inicjatywie piszą jej twórcy:

„Jesteśmy grupą miłośników poezji, a naszym znakiem rozpoznawczym są rameczki z wierszami wiszące w zaskakujących miejscach w całej Polsce. Projekt łączy działania outdoorowe (rameczki) i online – profile w mediach społecznościowych promujące poezję, oraz internetowe wieczorki poetyckie.

Chcemy uwolnić poezję – wyrwać ją z niewoli tomików, podręczników, tak aby każdy mógł znaleźć wiersz dla siebie.

Promujemy młodych poetów, wieszając ich wiersze na rameczkach, publikując w internecie oraz dając im przestrzeń podczas naszych internetowych wieczorków poetyckich.

Chcemy, żeby Punkt Wymiany Poezji się rozwijał, żeby w wielu miejscach w Polsce pojawiły się rameczki, gdzie każdy będzie mógł przynieść lub wziąć wiersz.

Każda rameczka musi mieć swojego Opiekuna. Osobę, która jest w stanie choć raz na kilka dni podejść do rameczki, uzupełnić wiersze, uporządkować, dokumentować nowe wiersze i rameczkę. Idealny Opiekun jest zakręcony na punkcie poezji, wspólnie tworzymy ogólnopolską pulę wierszy”.

Urząd Miasta i Gminy w Wolbromiu informuje, że z dniem 2 stycznia 2025 r. weszły zmiany w komunikacji funkcjonującej w ramach dofinansowania z Funduszu Rozwoju Przewozów Autobusowych.

Dzięki nowo pozyskanym środkom finansowym w wysokości 683.736,00 zł oraz środkom własnym pochodzącym z budżetu Gminy Wolbrom w wysokości 319.076,80 zł uruchomionych zostało 9 linii, których trasy zostały oznaczone na mapie stanowiącym załącznik do artykułu.

Dotychczasowo istniejące trasy powiększone zostały o nowe przystanki:
- przystanek Wolbrom Ośrodek Zdrowia, który znajduje się przy wyremontowanym parkingu przy lesie powyżej lecznicy;
- przystanek Wolbrom Ogródki Działkowe przy ul. Miechowskiej – na trasie nr 1, 2;
- przystanek Wolbrom Zalew – na liniach nr 7, 8;
- przystanek w Lgocie Wielkiej – na linii nr 3.

Zmiany w stosunku do ubiegłorocznego przebiegu tras dotyczą dotychczasowej linii nr 1, która rozdzielona została na dwie odrębne linie, dzięki czemu mieszkańcy Sulisławic będą mieli możliwość bezpośredniego dojazdu do Wolbromia z pominięciem Jeżówki.
Inną nowością rozkładu, jest rozpoczynanie kursów. W nowym rozkładzie, busy linii nr 6 i 8 będą rozpoczynały kursy z Załęża, które ponadto będzie przystankiem końcowym dla linii nr 5 oraz 7.

W związku z wprowadzonymi zmianami prosimy o zapoznanie się z umieszczonymi na stronie rozkładami oraz mapą nowo powstałych linii. Nowe linie i rozkłady rozmieszczone zostaną także w busach i przystankach autobusowych.

Linia nr 1: Wolbrom – Brzozówka – Wierzchowisko – Jeżówka – Podlesice II – Jeżówka – Boża Wola – Łobzów – Wolbrom
Linia nr 2: Wolbrom – Brzozówka – Wierzchowisko – Sulisławice – Wierzchowisko – Brzozówka – Wolbrom
Linia nr 3: Wolbrom – Chełm – Zasępiec – Poręba Górna – Budzyń – Lgota Wielka – Wierzchowisko – Brzozówka – Wolbrom
Linia nr 4: Wolbrom – Chełm – Gołaczewy – Chrząstowice – Zarzecze – Lgota Wolbromska – Wolbrom
Linia nr 5: Wolbrom – Lgota Wolbromska – Dłużec – Domaniewice – Załęże
Linia nr 6: Załęże – Domaniewice – Dłużec - Lgota Wolbromska – Wolbrom
Linia nr 7: Wolbrom – Zabagnie – Dłużec – Kąpiele Wielkie – Strzegowa – Kąpiele Wielkie – Dłużec – Domaniewice – Załęże
Linia nr 8: Załęże – Domaniewice – Dłużec – Kąpiele Wielkie – Strzegowa – Kąpiele Wielkie – Dłużec – Zabagnie – Wolbrom
Linia nr 9: Wolbrom – Łobzów – Poręba Dzierżna – Miechówka – Kąpiele Wielkie – Kąpiołki – Strzegowa – Kąpiele Wielkie – Kolonia Kąpielska – Łobzów – Wolbrom

Świątecznym Koncertem Jubileuszowym, 22 grudnia w wolbromskim Domu Kultury, Zespół Pieśni i Tańca "Wolbromiacy" podsumował rok obchodów 45-lecia działalności. Obecna na tym międzypokoleniowym spotkaniu Iwona Gibas z Zarządu Województwa Małopolskiego oraz radna wojewódzka Lidia Gądek wręczyły wspólnie Nagrodę Samorządu Województwa Małopolskiego - Brązowy Medal Polonia Minor, w uznaniu dotychczasowego dorobku artystycznego, wraz z podziękowaniem za pielęgnowanie polskiej kultury ludowej. To wyjątkowe wyróżnienie odbierała kierowniczka i choreograf zespołu - Agnieszka Gołembiowska-Karoń.

Iwona Gibas i Lidia Gądek odebrały okolicznościowe tablo w podziękowaniu za pomoc i wspieranie działań zespołu. W ten sam sposób członkowie ZPiT "Wolbromiacy" uhonorowali burmistrza MiG Wolbrom Radosława Kusia, starostę olkuskiego Bogumiła Sobczyka, dyrektora Domu Kultury w Wolbromiu Piotra Gamrota i Wojciecha Szotę - prezesa Stowarzyszenia Inicjatyw Lokalnych Przyjazna Gmina Wolbrom, które pomogło zrealizować bogaty program jubileuszowych uroczystości, dzięki wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego.

Podziękowania i kwiaty trafiły także do rąk licznych sponsorów i osób pomagających realizować misję zespołu, a wyrazem wdzięczności dla wszystkich był wspaniały koncert, podczas którego tancerze z wszystkich grup wiekowych zaprezentowali folklor różnych regionów Polski. Była to prawdziwa mozaika artystyczna w formie ludowej biesiady, która złożyła się na niezwykły rodzinny klimat jedności i tradycji.

Zdjęcia z koncertu w naszej GALERII.